It's time to go home

We waren gebleven bij het feit dat we met de ferry naar het noordereiland zouden gaan. Deze boottocht verliep prima en om iets na tienen kwamen we aan in Wellington. Met de shuttle naar ons hostel gebracht en ingecheckt. Dit ging alleen niet zo makkelijk omdat ze wilde dat we gelijk voor de drie nachten betaalden en ook nog een key deposit. Omdat in Picton de dag ervoor gestolen was, hadden we geen geld gehaald omdat we niet teveel geld op zak wilde hebben. Normaal is het goed als je alleen de key deposit betaald en dan de volgende dag de rest. Helaas was deze vrouw niet zo aardig. Dus maar op zoek gegaan naar een bank. De vrouw had wel een aanwijzing gegegen, maar die klopte niet eens. Uiteindelijk toch een bank gevonden en centjes uit de muur gehaald. Toen het hostel betaald en daarna lekker gaan slapen.

De volgende morgen zijn we Wellington gaan verkennen.  Eerst naar de Mount Victoria lookout gelopen, wat ons mooi overzicht gaf van Wellington. Vervolgens bij de New World boodschappen gedaan en terug naar ons hostel gelopen. Toen we in het hostel geluncht hadden op zoek gegaan naar de Botanic Garden. Door de geweldige goede bordjes, duurde het even voordat we het gevonden hadden. Hier lekker even gezeten. Toen we er genoeg van hadden terug gelopen naar het hostel. In ons hostel zijn we gaan poolen en werden we door onze kamergenoot gevraagd of we mee wilde doen met een pooltoernooitje. Daarop ja gezegd en tegen half 7 begon het toernooitje.  Caro moest tegen James. James leek in het begin makkelijk te winnen, maar Caro kwam goed terug en won bijna.  Elsemieke haar potje ging niet zo geweldig en na de eerste ronde lagen we er allebei uit. De winnaar kreeg geld om bij de bar te besteden, dus de winnaar kocht een drankje voor iedereen die meedeed. Hierna zijn we heerlijk gaan koken en eten.

De tweede dag in Wellington zijn we naar het Te Papa museum gegaan. Het eerste museum wat we bezoeken in Nieuw - Zeeland.  Dit museum gaat over Nieuw - Zeeland.  Over hoe het vroeger was, wat voor mensen er leven en hoe het nu gaat. In een zaal ging het over waarom er zoveel aardbevingen in Nieuw - Zeeland zijn. We hebben zelfs in een huis gestaan en een aardbeving gevoeld.  In dit museum zijn we een aantal uur zoet geweest. Aan het einde van de middag op tijd gaan eten omdat we naar de Magic Garden wilde. Hier mogen mensen met muzikaal talent optreden. Samen met drie mensen van het hostel zijn we hierheen gegaan. Het was erg leuk, maar de muziek viel een beetje tegen.  Hierna nog een biertje in het hostel gedronken en daarna naar bed gegaan.

Deze ochtend ging de wekker op tijd omdat er een busritje op de planning stond. De bus zou ons vandaag naar Turangi brengen. Er waren wat mensen die teveel spullen mee wilde nemen, dus het duurde even voordat we weg waren. Tijdens de lunchstop had ze duidelijk gezegd hoelaat je weer in de bus moest zijn, maar daar hadden sommige mensen toch moeite mee. We vertrokken daarom 10 minuten later. Tegen 3 uur waren we in Turangi en Carolien ging bij de I-site (soort VVV) vragen om een plattegrond, zodat we wisten waar we heen moesten om ons hostel te vinden. De vrouw achter de balie zei, nadat caro had gezegd waar we zouden slapen, dat de man van het hostel ons wel op zou pikken. Ideaal! Een jongen uit de bus, Jakob, ging ook naar dit hostel en hij wachtte met ons op de bus, later kwam daar Sebastian ook nog bij. Gezellig gekletst en zij wilden ook morgen de Tongariro Crossing doen dus besloten om dit met zijn vieren te gaan doen. Vrij snel daarna kwam de man van het hostel ons ophalen. Ons naar het hostel gebracht en daar ingecheckt. Hij zei dat er mensen waren met auto's die morgen ook de wandeling (Tongariro Crossing) gaan doen. Sebastian (een Duitser) papte aan met de andere Duitsers. Deze bleken twee auto's te hebben. Snel kwamen ze met het idee dat wij met zijn vieren wel een auto mochten lenen en dat de een dan aan het begin begon en de ander aan het eind. We zouden elkaar dan in het midden treffen en autosleutels wisselen.  Prima plan en scheelt ons de dure shuttle te nemen. De rest van de middag lekker boekje gelezen. Deze avond niet te laat naar bed gegaan omdat de volgende morgen om half 4 de wekker zou gaan.

Om half 4 ging dan ook de wekker. Opgestaan en onze spullen gepakt. Nog even wat ontbeten en daarna vertrokken. Om kwart voor 5 begonnen, we in het donker, aan de wandeling. We moesten op een gegeven moment door water heen lopen en wisten niet zeker of dit goed was. Omdat er nergens anders een pad was, moest dit wel goed zijn. Na een uur lopen, zagen we de zon mooi opkomen. Na ongeveer 2 uur lopen zagen we een prachtig meer! Vervolgens verder gelopen en na 3,5 uur lopen, kwamen we pas de eerste tegenliggers tegen. We liepen namelijk van het eind naar het begin. Vervolgens kwamen er steeds meer mensen. Ook de Duitse mensen waarmee we de sleutels hebben gewisseld. Tegen 10 uur waren we al over de helft en begon de zwaarste klim, namelijk Mount Doom (bekend uit Lord of the Rings). Dit is een steile berg, waar niet echt een looppad is. Na anderhalf uur zwoegen waren we boven en hebben hier lekker onze boterhammetjes opgegeten. Toen was het ook de kunst om weer naar beneden te komen. Dit koste gelukkig minder moeite dan omhoog klimmen. Eenmaal beneden was de mensenmassa gelukkig weg en konden we rustig onze weg vervolgen. Helaas was het einde van onze wandeling, het begin voor de meeste andere, een beetje saai. We waren er over eens dat ons begin erg mooi was en ook zo heerlijk dat we niemand tegen kwamen. Ook liepen we in het begin in de buurt van nog actieve vulkanen en zagen we uit deze volkanen rook komen. Na 10 uur onderweg te zijn geweest, kwamen we bij ons eindpunt aan. Teruggereden naar ons hostel en de rest van de dag niet zoveel meer gedaan.

De volgende morgen zou de man van het hostel, Ian, ons naar Taupo brengen omdat we omdat we om 11 uur zouden gaan skydiven. We waren nog niet de snelweg op of we werden gestopt door een politiewagen. Het bleek dat Ian 91km had gereden waar hij maar 80 mocht. De agent schreef een bekeuring uit en daarna mochten we weer verder. Toen we bij het skydivegebouw aankwam, bleek dat er tot nader order niet werd gesprongen vanwege het slechte weer. Ian heeft ons bij het hostel afgezet. Hier hebben we een aantal uur gewacht met de hoop dat we nog gingen. Uiteindelijk zijn we naar de Huka Falls gelopen. Wat leuk en gezellig was dat we Sebastian en Jakob ook weer tegen kwamen in het hostel. 's Avonds hebben we voor de jongens gekookt en daarna hebben zij afgewassen. Hierna nog gezellig spelletjes gespeeld.

De volgende morgen zijn we met de bus naar Rotorua gegaan. In de middag zijn we rond gaan lopen en hebben geregeld dat we met de Maori's konden eten. Om half 5 gingen we met eem bus richting Tamaki village. Hier werden we met een geweldige openingsceremonie verwelkomd. Vervolgens door het dorpje gelopen en werd er meer over hun cultuur gesproken. Natuurlijk ook de Haka gezien. Een van de mensen uit het dorp merkte op dat we tweeling waren en dat leverdere 'Double trouble' op. Toen hij er achterkwam dat we uit Nederland kwamen, noemde hij ons 'Double Dutch'. Tijdens ons bezoek ook nog een voorstelling gezien en vervolgens gezien ho0e ons eten was klaargemaakt.  Er gaan rekken met eten in een soort van put. Wel drie op elkaar. Vervolgens worden er dekens opgelegd, met daar weer op aarde. Na een bepaalde tijd is het eten klaar en worden de rekken eruit gehaald. Deze avond heerlijk gegeten en na de afscheidsceremonie gingen we met de bus weer terug.

De volgende dag was poging 2 voor de skydive. Het weer zag er goed uit dus we voorzagen geen problemen. We werden opgehaald en reden terug naar Taupo. Halverwege werd de chauffeur gebeld dat er teveel wind stond en dat we vandaag niet onze skydive gingen doen. We hebben het laten verzetten naar de dag erna. Hij heeft ons weer teruggebracht naar ons hostel. Omdat het zo mooi weer was, lekker aan het meer van Rotorua gezeten. Hier bedacht wat we nog wilden. We hoopten namelijk deze dag te skydiven en dan de volgende dag naar de Waitomo Caves te gaan. Besloten om de Waitomo Caves te schrappen en dat morgen de laatste kans was voor het skydiven. We willen namelijk nog meer zien.

De volgende dag durfden we eigenlijk niet naar buiten te kijken. Dit wel gedaan en het was erg bewolkt,  maar het waaide in ieder geval niet. Om half 10 gebeld of het door ging en dat ging het. In Taupo moest het namelijk perfect weer zijn om te skydiven.  Niet veel later door iemand opgehaald en richting Taupo gegaan. We waren er nog steeds niet zeker van of het nu doorging. Vorige keer waren we ook al halverwege. We waren eigenlijk banger dat het niet door zou gaan, dan voor de sprong zelf. Uiteindelijk kwamen we aan bij het skydivecentrum. Eerst wat formulieren invullen, daarna filmpje kijken en vervolgens wachten totdat je mag.
Dit was op een gegeven het geval en we kregen onze spullen aan. Kennis gemaakt met degene die je gaat filmen/ foto's maken tijdens je skydive. Ook kennis gemaakt met onze skydivemasters, degene die samen met jou springt. Die van Elsemieke heette Hans en bleek uit Texel te komen. Hij werkt in de Nederlandse winter in Taupo. Die van Carolien heette Scott, maar die hing nog in de lucht. Hans kwam Elsemieke verblijden met het feit dat ze bij de deur zat en er dus als eerste uit moet. Niet veel later werd alles nog even gecheckt en daarna gingen we met een mooi roze vliegtuigje de lucht in. Na 15 minuten vliegen waren we op de goede hoogte. Voordat Elsemieke het wist had ze haar benen onder het vliegtuig en was klaar om te gaan. Niet veel later ging Caro ook. Na onze freefall zochten onze tandemmasters elkaar op en we waren allebei erg aan het genieten.  Vervolgens mochten we allebei zelf sturen. Superleuk! Natuurlijk was het op een gegeven moment ook tijd voor de landing,  onze tandemmasters namen de touwtjes weer in handen. Veilig op de grond geland. Wat was dit supervet!!! Onze spullen uitgedaan en niet veel later konden we onze video bekijken. Nadat we deze gezien hadden, zijn we weer teruggebracht naar Rotorua. Deze avond op tijd gaan slapen, want onze bus zou die nacht om 3 uur vertrekken.

Om 3 uur de bus richting Auckland gepakt om daar rond 8 uur over te stappen op een andere bus. Uiteindelijk om 10 uur weer overgestapt naar een andere bus. Om 12 uur kwamen we aan in Whitianga. Eerst wezen lunchen en daarna op zoek gegaan naar de supermarkt.  Vervolgens nog een beetje door het stadje gelopen. Vervolgens lekker op een bankje bij het strand gaan zitten. Ook later nog een heel stuk heerlijk langs het strand gewandeld.

De dag erna met de ferry de zee overgestoken. Vervolgens een bus gepakt naar de Cathedral Cove. Wauw, wat is het hier prachtig! Hier heerlijk gezeten en gezwommen. Vervolgens met de bus richting Hot Water Beach gegaan. Als het low tide is kun je zelf een gat graven en in je eigen 'spa' zitten. Het water was heerlijk warm. Tegen half 5 ons terug laten brengen naar de ferry die ons weer naar de overkant heeft gebracht. 

De volgende ochtend vroeg de bus gepakt. Eerst naar Thames, vanuit daar naar Auckland en dan nog een 4 uur durende rit naar Paihia. Tegen vijf uur kwamen we aan en ons hostel opgezocht. Nadat we ingecheckt hadden naar de supermarkt gelopen. Hier avondeten gehaald en dat in het hostel gemaakt. Voor de rest een rustige avond gehad.
De dag dat we in Paihia waren hebben we een mooie wandeling gemaakt door een mangrovebos. Aan het einde van dit bos was een waterval. Hier lekker gelunchd en daarna weer teruggelopen. Hierna nog heerlijk bij het strand gezeten.

Gisteren naar onze laatste bestemming, Auckland, gegaan. De rit hierheen was vooral erg regenachtig. Ingecheckt in ons hostel, wat erg centraal ligt! 's Middags hadden we met Anne afgesproken. Zij is au pair in Auckland en we hebben haar leren kennen met kerstmis in Queenstown. Gezellig door de stad met haar gelopen en onderweg gestopt bij de Yogurt Story om hier te genieten van frozen yoghurt. Vervolgens naar de haven gelopen waar we ongeveer weggeblazen werden. Tegen half 6 naar de Pizzahut gelopen om lekker pizza's te halen. Deze heerlijk bij ons hostel opgegeten. Op een gegeven moment moest Anne naar huis, want het was nog een uur met de bus en ze moest morgen gewoon werken. Vervolgens zijn we de Australian Open gaan kijken. Nadat Nadal gewonnen had naar onze kamer gegaan om nog even verder te lezen in onze leuke boeken.

Vandaag is de dag dat we onze tassen moeten gaan pakken, omdat morgen onze vlucht terug naar huis is. Wij hebben een geweldige 5 maanden achter de rug. Tijdens deze maanden hebben we mensen leren van over heel de wereld. Samen met hen hebben wij de mooie en leuke ervaringen kunnen op doen.

Wij gaan genieten van onze laatste dag en tot snel!